Úr moldarkofa í ljósleiðara

Hinn föli faðir,konungur Bjarnalands komst íllilega í snertingu við tæknisamfélagið nú núverið þar sem dætur hans 2 og hans ektakvynna , tengdaforeldrar,aldraðar gigtveikar frænkur,alþingismenn vorir,mennirnir sem fjarlæga ruslið,ákafir áfengifíklar á samkomu bakkusar,stelsjúkar húsfrúr með rúllur já svona hér um bil allir er einhverja virðingu bera fyrir sjálfum sér eru svokallaðir bloggarar.Setti þetta mig í mjög svo óverðskuldaða aðstöðu þar sem ég var nú talinn maður einsamall mjög svo utan alfaraleiðar eins og eymingja 98 ára gamli bóndinn á tungu í einhverssveit sem á ekki gsm síma.Það þarf varla að fjölyrða um þá sálarkrísu sem þetta setti mig í svo ekki sé minnst á líkamleg einkenni þau er er voru farin að láta á sér kræla eftir andvökunætur þær er þetta olli mér.Að endingu var mér það ljóst að eina leiðin er fær væri úr þessum ógöngum mínum væri að stíga inn í ljósið,fyrir framan tölvuskjáinn og taka eldskýrn þá er veraldarvefurinn veitir,endurfæðast inn í heim tækninar og kveðja vin minn á tungu í einhverssveit, tilbúinn til að takast á við samfélagið.