http://pirradur.blog.is/blog/pirradur/

http://pirradur.blog.is/blog/pirradur/

Raunir óundirbúins föðurs

Unglingurinn Bryndís hafði stungið af úr matarboði tengdaforeldra minna, en lofaði hátíðlega að vera kominn heim fyrir kl. 10. Þetta loforð virtist sagt í fullri einlægni en einhvernvegin var ég við því búin að þurfa að hringja oft og senda ótal smáskilaboð, þurfa að hafa samband við lögreglu, hjálparsveitir og almannavarnir til að ná stúlkunni heim úr klóm skemmtanafíknar ungviðisins fyrir tilskildan tíma. Klukkan 9:30 hringir dyrabjallan og fyrrnefnd unglingsstúlka biður um að fá að komast inn. Gleði mín var takmarkalaus. Loksins var uppeldið farið að skila sér, öll reiðiöskrin, allar ræðurnar við eldhúsborðið, grátbeiðnirnar,hótanirnar,tiltölin,fræðslan og áróðurinn allt hafði þetta leitt að þessum tímapunkti. Að eiga hlíðin og góðan ungling(sem hún vissulega er). Ég stóð við hurðina með bros á vör að taka á móti henni eins og fyrirmyndarfaðir í amerísku eðaldrama bjóst hálfpartinn við faðmlagi og koss góða nótt , því hún vildi vakna snemma til að læra. Ég var að fara að loka hurðinni þegar annar unglingur gengur inn í forstofuna , karkyns unglingur. Karlingur.

Hann klæðir sig úr úlpu og skóm meðan ég stend eins og gifsafsteypa af sjálfum mér algjörlega ósjálfbjarga með hreyfingar eða tal. Næ á mér taki, stilli röddina á Rammstein og spyr. “Hver í andskotanum ert þú eiginlega”? Karlingurinn lítur á mig og brosir ósköp sætt (ekki ósvipað Múmínsnáðanum) rífur í höndina á mér og hristir. Góða kvöldið ég heiti Ísak. Ég finn gifsið renna yfir mig, sé stúlklinginn taka í hendina á Ísak og leiðan í burt frá afsteypunni af föður hennar, hurð lokast ,dempað fliss flæðir um íbúðina.

Jamm þetta ósköp krúttlega en vandræðalega tímabil er semsagt hafið hjá Blikabúum.

Mér að meinalausu hefði það alveg bíða í nokkra tugi ára, en sennilegast fæ ég ekki miklu um það ráðið. En næst verð ég betur undirbúin og þarf ekki að bregða mér í líki Ópsins eftir Munch þegar ég heyri hurðina lokast. Er að koma mér upp massívum spurnigarlista fyrir drengin , krossapróf kemur einnig vel til greina.

Allar tillögur af kvikindislegum spurningum eru vel þegnar.

Which Beatles Album Are You?

Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band
Take this quiz!








Quizilla |
Join

| Make A Quiz | More Quizzes | Grab Code

Bumba

Bjarni þú ert að fá BUMBU!!!! Orðin smullu á mér eins og svipuhögg þar sem ég sat afslappaður á rúmstokknum. Gat þetta verið? Að stæltir magavöðvarnir væru orðnir svo stórir að þeir væru farnir að mynda vangasvip. Eða gat það mögulega verið að hún væri að meina að ég væri að fá ístru? Ég horfði á hana skelfdur á svip og beið þess að hún segðist vera að grínast, en þess í stað horfði hún á mig rannsakandi og sagði. “Já þú þarft bara að fara að passa þig.” Síðan gekk hún í burt en ég sat eftir og horfði á bumbuna á mér. Þegar ég var viss um að hún væri komin inn í stofu læddist ég inn á klósett til að athuga málin með spegilmynd minni. Ég speglaði á mér hægri hliðina og ég speglaði á mér vinstri hliðina. Ég speglaði mig að framan og ég speglaði mig að aftan. Ég speglaði mig sitjandi, liggjandi, hallandi mér upp að vegg og með aðra hönd undir hökunni svona eins og hugsuðurinn. Það fór ekki á milli mála, sennilegast er ég bara að fá ístru muldraði ég, og uppskar tíst úr stofunni.



Þegar ég kom heim úr vinnunni daginn eftir sátu kona mín og barn í sófanum vandlega faldar á bak við grænmetisréttabók. Sú styttri gaf sér þó tima til þess að líta rétt aðeins yfir bókina, ekki þó til að heilsa mér heldur til að skoða mig. “Jú mamma það er rétt hjá þér hann er að verða soldið feitur. Ósjálfrátt greip ég um bumbuna, og sú stutta hvarf á bak við bókina sem tók að hristast afskaplega auk þess sem það ískraði undarlega mikið í þeim mæðgum fyrir aftan bókina. Svona eins og þær væru tvær haugryðgaðar kellingar að skoða nærfatatískuna. Ég snéri við á staðnum og gróf mér gröf undir sænginni vopnaður kakóbolla og kökusneið. Þær mæðgur létu ekki þar við setið heldur stungu upp á því að við myndum nú breyta mataræðinu á heimilinu. Nú myndum við bara borða hollan og “góðan” mat það væri nefnilega svo gott fyrir okkur “öll”. Þar að auki vildi heimasætan eyða kvöldunum í hressileg djassballettspor, sundferðir, skokk og erobik með sérstakri áherslu á magaæfingar. Ég vona innilega að þeim gangi vel með þennan breytta lífstíl sinn. Ég hef nefnilega ákveðið að það sé flott að hafa bumbu.

Klukk

Anna nokkur Kristjánsdóttir læddist aftan að mér og klukkaði mig af miklum krafti. Klukki þessu fylgir sú kvöð að ég þarf að svara löngum og andstyggilegum spurningalista um núverandi hluti í lífi mínu. Hefst þá upptalningin.

núverandi tími: Kvöld
núverandi föt:Borgaralegur klæðnaður
núverandi skap:Viðskotsillur að vanda
núverandi hár: Afskaplega úfið
núverandi pirringur: Jólaskreytingaræði konunnar
núverandi lykt: Vildi að það væri Patchouli en konunni finnst það ekki nægilega jólalegt
hlutur sem þú ættir að vera að gera núna: Skrapa skenk
núverandi skartgripir: Dætur mínar
núverandi áhyggjur: Að jólabarninu í mér hafi verið slátrað á altari peningahyggjunnar
núverandi löngun:RITSKOÐAÐ
núverandi ósk: Sigrún Ósk
núverandi farði: Tekkolía með ljósfilterum frá málningu
núverandi eftirsjá: Dauði jólabarnsins
núverandi vonbrigði:Að hafa tapað lukkutíkallinum mínum í fjárhættuspilakassa Rauða krossins
núverandi skemmtun:Grettis saga Ásmundarsonar
núverandi ást:Fjölskyldan, ullarhúfan mín og vettlingarnir
núverandi staður: Í huganum er ég meðal Indjána í Ecuador
núverandi bíómynd: Var að koma af harry Potter með Heklu
núverandi íþrótt: Á hraðamet í kaffiuppáhellingum að morgni
núverandi tónlist: Konan mín að söngla jólalög
núverandi blótsyrði: Marhnútur
núverandi msn manneskjur:Nota ekki svoleiðis er meira fyrir Lsd
núverandi desktop mynd:Svart
núverandi áætlanir fyrir kvöldið: Lestur, svefn og stanslausar draumfarir fram að morgni
núverandi dót á veggnum: Skíði, skautar, veiðihjól og kuðungar.


Ég ætla að klukka mína yndislegu konu,tengdamóður mína, Gelluna,og Púkastelpuna

erfðargrípir eru háskalegir gripir

Konan mín ljómaði í framan þegar hún sagði mér tíðindin. Olla frænka hennar var að flytja og ákvað að láta stofuskenk foreldra sinna, ömmu og afa téðar konu minnar, ganga áfram niður erfðastigann. "Þetta er svo mikil mubla Bjarni, svona tekkskenkur með rennihurðum, skúffum og hillum. Mér hefur alltaf fundist hann svoo flottur, síðan er hann líka feikigóð hirsla". Þessi ofsakátína konu minnar yfir þessu mikla húsgagni smitaðist áfram til mín og var ég strax farin að raða silfurhnífapörunum í skúffurnar, mánaðarstellinu í hillurnar og fallegum innrömmuðun fjölskyldumyndun ofan á hann, án þess að hafa rekið minni í að hafa nokkurntíman séð gripinn. Þetta kvöld sofnuðum við skælbrosandi, og leiddumst hönd í hönd inn í draumalandið, það er jú ansi gaman að fá fallega hluti gefins, og ekki er leiðinlegra að það sé hlutur með fallegum minningum og sögu.

Strax eftir vinnu daginn eftir var ég gerður út af örkinni vopnaður kerru, bíl og tveggja metra heljarmenni að sækja skenkinn. Olla frænka konunnar tók mér grunsamlega vel, þar sem hún kom út á plan til að athuga hvort að kerran væri ekki örugglega nógu stór, hún ætti nefnilega borðstofuborð í stíl sem hún vildi endilega að við fengjum líka. Ég var í sjöunda himni, borð líka . Ég arkaði inn, hún skyldi sko ekki ná að skipta um skoðun. Inn í stofu stóð svo nýja borðstofusettið mitt. Ósamstæðara "sett" hef ég ekki séð hvorki fyrr né síðar. Borðið var var hvítt með renndum fótum, sennilegast frá 9. áratug seinustu aldar, að öllum líkindum sænskt frá hinni virtu húsgagnaverslun Ikea. Skenkurinn var vissulega formfagur, svona á sinn hógværa hátt. En eitthvað var hún Olla ósátt við hann á sínum tíma og ákvað því að hressa aðeins upp á hann þannig að hann færi betur við borðið. Hafði hún tekið það ráð að lakka skenkinn hvítan og hurðirnar ljósbláar, svona eins og fer himninum svo vel. Mér fannst ljósblátt ekki fara tekkskenknum mínum vel.En hvað getur maður annað gert í svona aðstæðum en að vera óendanlega þakklátur fyrir þessa mjög svo óvæntu gjöf. Þegar ég var búin að hlunka þessu út á kerru ásamt förunaut mínum hringdi ég í konuna mína. Áætlunin var að tala um heima og geima t.d. hvað hún færi nú allt of sjaldan að versla sér föt og hvað það væru margar góðar rómantískar gamanmyndir í bíó núna og svo í lok samtals rétt impra á því hvort það væri ekki rétt að ég færi bara beint á Sorpu með þetta drasl sem ég átti víst að sækja. Ég hef aldrei óttast um líf mitt en eftir að ég sagði orðið Sorpa hafði ég ástæðu til að óttast. .Plan B. var háskaleg og djörf áætlun og var henni umsvifalaust hrint af stað. Plan b. fól í sér að keyra með draslið óbundið á kerrunni á 90 kílómetra hraða alla leiðina heim og slá ekki af fyrir neitt heldur auka heldur hraðan yfir hraðahindranir og í vinkilbeygjum. En auðvitað komst "settið" heilt heim þar sem konan mín beið alveg að springa úr spenningi. "Mikið er hann flottur" sagði hún með sannfæringarhljóm þar sem við stóðum fyrir framan ljósbláa ferlíkið sem hafði komið sér makindalega fyrir á stofugólfinu. "þú þarft bara að pússa smá" . ég horfði skilningsvana á hana. Gat verið að hún ætlaðist til að ég færi að slípa þetta upp??? Svarið lá í augum uppi svo ég reyndi að að beita rökum, það færu minnst 10 lítrar af málningaruppleysi á þetta og þegar það væri búið að ná litnum af þá þyrftum við að kaupa svona 80 fermetra af sandpappír og hafa 200 lausar klukkustundir til að vinna þetta. Mér lýst vel á þetta hjá þér Bjarni drífðu bara í þessu.


Síðan er liðið eitt og hálft ár. Hálfpartinn var ég að vona að hún gæfist upp og segði að við skyldum bara losa okkur við hann eða að hún myndi fara að gera þetta sjálf. En svo heppinn er ég ekki því að mér hefur verið tjáð það að þessi skenkur skuli vera tilbúin fyrir næstu jól. Þannig að nú fara allar mínar frístundir í að skafa,slípa og olíubera. Af borðinu er það að frétta að ég málaði það grænsanserað með hömmruðu hammerite vinnuvélalakki og er það hið undarlegasta eftir þá framkvæmd. Jæja skyldan kallar, farinn að slípa...

Hún á svo mikið betra skilið

Tölvan okkar hér á bæ er þunglynd þessa dagana. Henni finnst sér vera illa sinnt, að við hana sé of lítið talað, henni sama sem ekkert strokið og að á hana sé litið eins og hún sé eins og hvert annað heimilistæki.


"Ég er ekki heimsk braurist", má lesa úr flöktandi skjánum þar sem hún gónir á mig eins og heimilislaus hvolpur. "Ég hef heila, minni og auga, ég hef þjónað þér í mörg ár án þess að þú hafir svo mikið sem þakkað mér fyrir. Þegar ég var lítil tölva fékk ég ekki einu sinni að trúa á jólasveininn, ég átti enga æsku. Þú hrintir mér algjörlega óvarðri á netið þar sem alls kyns vírusar og ormar földu sig í myrkum rafrásum. En nú er ég orðin gömul og lúin tölva, komin með alsheimer og gláku. Sennilegast þarf að taka úr mér móðurborðið. Ég vona bara að þú hugsir vel um alla disklingana mína eftir að ég kveð."


Það er ótrúlegt hvað það má lesa mikið úr skjá þessarar litlu tölvu. Um daginn grét hún meira að segja. Ég sat og hamraði einhverja speki á greyið þar til að hún þoldi eki meir og fór að háskæla. Það hljómaði hræðilega, ekki ósvipað reykskynjara eða morgunfúlli vekjaraklukku. Ég reif hana strax úr sambandi til að leifa henni að hvíla sig soldið og hringdi í tölvulækninn til að fá sjúkdómsgreiningu. Hann sagði að það þyrfti að uppfæra biosið í henni og að ég gæti svo sem komið með hana til sín. En þetta væri nú orðið soddan drasl að það tæki því nú varla. Ég sármóðgaðist að sjálfsögðu fyrir hönd tölvunnar minnar og benti honum á að eldhúsinnréttingin hans hefði nú kannski þótt sæmileg einhverntíman á sjöunda áratug seinustu aldar en í dag þætti hún varla boðleg í holræsi. Hann skellti á mig og svarar ekki þegar ég hringi, tölvan mín er ennþá lasin. En nú sé ég hana í öðru ljósi þessa elsku því enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur. Nú strýk ég henni undurblítt um vangann í hvert sinn sem ég geng fram hjá henni, hvísla fallegum orðum inn um drifið á henni og blæs jafnvel ofurvarlega inn um usb tengið á henni meðan að ég fitla við on/off takkann á henni. Ég hef ákveðið að finna færasta tölvulækninn handa henni, að hún skuli fá nýtt móðurborð, minni og stóran harðan disk. En þangað til að þetta hefur gerst verður lítið bloggað.