Lágmenning, hámenning, ómenning

Helgin var viðburðarík hjá hinum föla faðir. Á föstudagkvöldið fórum við fjölskyldan í afmæli til Guðnýjar (mér hefur láðst að setja tengil á síðuna hennar hér til hliðar en bætt hefur verið úr því nú þar sem hún er að sjálfsögðu snillingur . En það er sú krafa sem ég geri til að fólk fái nafn sitt á Bjarnalandið). Eftir að hafa hámað í mig alveg hreint brjálæðislega góðan pottrétt var ég sviptur sveindómnum. Ég horfði nefnilega á minn fyrsta Ædol þátt. Ég hef notað öll fúkyrði sem ég kann um þennan þátt hingað til, viljað halda að þetta væri barnaefni eða einhverskonar Samfésskemmtun, sennilegast reyni ég að halda kjafti um Ædolið í framtíðinni. Þetta var nefnilega hreint ekkert leiðinlegt. Eiginlega bara doldið skemmtilegt. Reyndar datt frændi minn hann Davíð úr keppni, en við Hekla erum alveg viss um að það sé bara út af fíflaskapnum og athyglissýkinni í honum Herði föður hans sem þurfti endilega að sýna sitt rétta eðli akkúrat þar og þá.

Á laugardagskvöldið fór ég síðan á árshátíð hjá mínum gamla grunnskóla og vinnustað frúarinnar, Hólabrekkuskóla. Mikið vildi ég að ég hefði komist á þessa samkomu þegar ég var 15 ára, helst með myndavél. Gagnfræðiprófin mín hefðu ábyggilega haft á sér annan og glæstari brag ef það hefði verið.Ég komst nefnilega að heilmörgu á þessari árshátíð. Td. að kennarar eru strigakjaftar sem hugsa aðeins um eitt og það er ekki neitt sem mér var kennt í skóla. Að kennurum finnst fátt skemmtilegra en að skála, þeim finnast holræsagjöld vera frá andskotanum kominn. Þeim finnst rosalega gaman að syngja, þó einungis um aðra kennara og getuleysi nemenda. Þeim finnst fátt fyndnara en kjarasamningabrandarar, sem oft kalla á miklar og heitar umræður og afskaplega leiðinlegar. Og að kennarar kunna alls ekki að gera skemmtiatriði. Fjörugrjót er skemmtilegra en þetta, það er þó ekki leiðinlegt. Sem betur fer vorum við löglega afsökuð frá þessari samkundu því að við þurftum að vakna snemma til að fara í messu. Já öðruvísi mér áður brá en þetta er dagsatt


Á sunnudeginum var semsagt vaknað snemma og farið í messu, þar sem Hekla Bjarnadóttir sýndi gríðarlega takta í söngnum. Var það á vitorði manna að þessi unga stúlka hefði afskaplega þroskaðan og fallegan söngstíl og heyrðist hvíslað að hún myndi án nokkurs vafa sigra ædolið næst og júravisjónið þarnæst (þar sem hún kemst ekki næst vegna frekjunnar og truntuskapsins í ungfrú Selmu yfirgangsömu) Eftir messuna reyndist svo nauðsynlegt að fara í sund og þvo af sér helgislepjuna með nokkrum hressandi rennibrautarferðum og frístælkeppni í dýfingum. Jæja segi þetta gott í bili og kveð því eins og konungurinn Gunnarsson:

Verið hress, ekkert stress og blessss.