Eniga meniga

Ég var sendur út í bæ að vinna í dag. Áfangastaðurinn var einbýlishús á höfuðborgarsvæðinu sem jafnaldri minn 28 ára gamall maður á. Verkefnið var að klæða vegg í kring um sjónvarp. Þar sem ég stend með hamarinn og sögina kemur verkstjórinn að mér horfir á mig um stund og segir. "Heyrðu vinur þú ferð nú kannski varlega í þetta". Ég sármóðgaðist auðvitað og sagði honum að ég kynni ekkert að fara varlega. Það þyrfti bara að rusla þessum andskota af. Hann klappaði mér á öxlina og sagði,"ja þú reynir kannski þetta er nefnilega 2. MILLJÓN króna sjónvarp og hátalararnir kosta 600.000. Og þetta er í svefnherberginu hjá honum. Varlega áætlað kosta græjur í allt húsið s.s. sjónvörp, geislaspilarar og hátalarar um 13 milljónir. Ekki það að mér finnist eitthvað að þessu . Maðurinn er greinilega á aðeins hærri launum en ég og kann að njóta þess. En samt hugsar maður stundum þegar maður kemur heim til svona gæja. Af hverju í ósköpunum þurfti ég að fá áhuga á að læra á hamar og sög? Ég hefði getað haft það sem hobbí.